Over horizontale keloïden

Horizontale keloïden ( = een abnormale toename van littekenweefsel in de huid ) vertonen een onregelmatige oppervlakkige spreiding van hypertrofische en verzonken gebieden. Deze littekens vertonen vaak een mix van hyper- en hypopigmentatie; meestal een hypogepigmenteerde centrale zone en hypergepigmenteerde randen. De vorm van het litteken kan onregelmatig of samentrekkend zijn (ook "krabklauw" genoemd vanwege het uiterlijk). Een kenmerk van deze littekens is centrale rusttoestand (waarbij gebieden in het midden van het litteken lijken af te vlakken of uit te rijpen). Alle soorten keloïden verschillen van hypertrofische littekens doordat ze zich buiten het oorspronkelijke letselgebied kunnen blijven vormen, ze kunnen meer verheven en hobbelig zijn dan hypertrofische littekens.
Foto van een horizontale keloïde op de borstkas
Foto van een horizontale keloïde op de rug
Foto van een horizontale keloïde op de achterkant van het hoofd, vlak achter het oor
Foto van een horizontale keloïde op de rug

Behandelingsopties voor horizontale keloïden

Omgaan met Littekens

Omgaan met Littekens

Als je littekens hebt, ben je niet alleen. Veel mensen hebben littekens, en er zijn manieren om ermee om te gaan en je meer op je gemak te voelen in je eigen huid.

Vacuüm massage

Vacuüm massage

Vacuüm massage wordt ook wel depressomassage, vacuotherapie of Endermologie® genoemd. Het is een mechanische massagetechniek. Het wordt uitgevoerd met een mechanisch apparaat dat de huid optilt door middel van zuigkracht en dat een huidplooi creëert die kan worden gemobiliseerd. Eind jaren 70 ontwikkelde Louis-Paul Guitay het Endermologie®-systeem, dit maakt gebruik van zowel zuigkracht (onderdruk) als gemotoriseerde rollers om handmatige massage na te bootsen. Het Endermologie®-systeem kan in een kortere tijd een consistente en effectieve behandeling bieden. Behandelsessies zijn pijnloos en variëren van 10 minuten tot langer, afhankelijk van de toestand en de grootte van het litteken.

Pulsed Dye Laser (PDL)

Pulsed Dye Laser (PDL)

De Pulsed Dye Laser (PDL) of gepulseerde kleurstoflaser is een zeer effectieve laser met laag risico op complicaties. Men gebruikt deze voor de behandeling van een breed gamma aan vasculaire laesies (zichtbaar geworden bloedvaatjes onder de huid, soms ook spataders genoemd). PDL geeft korte pulsen van selectief geabsorbeerde optische straling af die selectieve schade aan gepigmenteerde structuren (bloedvaten) en cellen kan veroorzaken. De PDL wordt gebruikt voor de behandeling van wijnvlekken, teleangiëctasieën (kleine bloedvaatjes die net onder de huid zitten en blijvend verwijd zijn) in het gezicht en hemangioom (aardbeivlek of bloedvatgezwel). Nieuwere PDL-toestellen met langere golflengten en verlengde pulsduur hebben een diepere werking en leiden tot verbeterde klinische resultaten met verminderd risico. PDL-behandelingen worden uitgevoerd onder plaatselijke verdoving.

Ablatieve Fractionele Laser (AFL)

Ablatieve Fractionele Laser (AFL)

De Ablatieve Fractionele Laser (AFL) is een laser, die microscopisch kleine kolommen laserlicht afgeeft aan de bovenste lagen van de huid. Deze behandeling werkt door duizenden microscopische gebieden te creëren, door middel van warmte, waardoor de bovenste laag van de huid wordt verwijderd. Deze kleine beschadigingen zijn omgeven door onbehandelde huid, wat genezing van de huid mogelijk maakt. Traditionele ablatieve laser behandeling kan gemiddeld tot drie weken duren om te genezen. Soorten ablatieve behandelingen omvatten o.a.de koolstofdioxide (CO2) laser en de erbiumlaser. AFL wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving.

Intense Pulsed Light (IPL)

Intense Pulsed Light (IPL)

Intense Pulsed Light (IPL) is niet hetzelfde als een laser. IPL geeft energiepulsen af door middel van licht in een breed golflengtebereik dat warmte op de huid produceert. De laser projecteert energie in een zeer smal golflengtebereik dat meer gefocust is en daarom bloedingen (purpura) veroorzaakt. Dankzij het brede golflengtebereik geeft IPL minder gerichte warmte af, waardoor er minder bloedingen optreden. Het licht richt zich op hemoglobine in rode bloedcellen, met als doel de lokale bloedvaten te sluiten en de bloedtoevoer naar de groei van het littekenweefsel te verminderen.

Chirurgische Litteken­revisie

Chirurgische Litteken­revisie

Jaarlijks worden wereldwijd 200 miljoen incisies (chirurgische insnijdingen) uitgevoerd. De behandeling van esthetisch onaanvaardbare littekens kan een uitdaging zijn, hoewel er verschillende opties beschikbaar zijn. Deze opties variëren van niet-invasieve opties tot invasieve littekencorrectie. Aangezien er binnen dit spectrum veel opties zijn, is het belangrijk dat u voor uw specifieke zorgen advies inwint bij een chirurg die gespecialiseerd is in littekens.

Patiënten gaan vaak naar een plastisch chirurg nadat ze tal van andere niet-chirurgische opties hebben geprobeerd. Soms zijn er echter niet-invasieve opties die geschikter kunnen zijn dan een operatie; opnieuw is een beoordeling van uw littekenspecialist belangrijk.

Hoewel er verschillende chirurgische opties bestaan, brengt elke operatie risico’s met zich mee en daarom is een volledige beoordeling belangrijk, zodat u de chirurg kunt laten weten wat uw zorgen zijn. De chirurg kan alle mogelijke procedures uitleggen, de voor- en nadelen van elke procedure en wat wel of niet kan worden bereikt met de operatie. Soms is er meer dan één operatie nodig en is de follow-up na de operatie ook belangrijk.

Chirurgische Wondsluitings­technieken

Chirurgische Wondsluitings­technieken

De genezing van huidwonden na een operatie is het resultaat van een opeenstapeling van complexe biochemische gebeurtenissen die kunnen worden onderverdeeld in vier overlappende fasen: bloedstolling, ontsteking, snelle vermenigvuldiging van cellen en remodellering. Al deze fasen van wondgenezing worden beïnvloed door zowel intrinsieke als extrinsieke (binnen en buiten) mechanische krachten die de spanning in de huid bewerkstelligen. Er zijn aanwijzingen dat het herstel van de lederhuid door deze krachten kan worden verstoord. Wonden boven of nabij gewrichten kunnen bijvoorbeeld sneller bovenmatig groeiende littekens ontwikkelen vanwege gewrichtsbewegingen die herhaalde spanning op de wond veroorzaken, wat leidt tot abnormale littekens.

Index